Onlar yemeden yememiş, sabah kalkınca önce onları doyurmuş sonra kendisi lokma etmiş. Ömer amca 11 yıl önce sokakta baktığı köpeği kızıyla birlikte sahiplenmiş. Zamanla aralarındaki sevgi bağı güçlenmiş, Ömer amca yazları üç ay köye gidince sokak hayvanları dağılırmış lakin Fero sanki köyden geldiğini bilir gibi Ömer amca döner dönmez geliverirmiş. Bu vefalı dost zor gününde de yanından ayrılmamış Ömer amcanın rahatsızlanarak göçünce kabrinin başında göz yaşı dökmüş, dört gün boyunca da terketmemiş. Fero’nun dostluğu mezara kadarmış.

Ömer amca ile Fero’nun dostluklarına şahitlik eden gelini Fatma teyze şunları söylemiş ”

“Çok üzgün durdu. Demek ki hissetti onu, sabah mezarlığa geldiğimizde yine buralarda gezindi, gömüldüğü zamanda aynen bu şekilde baş ucunda yattı. Ben görmedim ama cenazeye gelenler Fero’nun gözlerinden yaş aktığını, ağladığını gördüklerini söylediler. ”

Güven, hayvanları sevmenin önemli olduğunu vurgulayarak, “Çevrede çok fazla kimse olmayınca ikisinin dostluğu birbiriyle pekişti. Bazen Fero’nun mezarlığa biz olmadan da geldiğini gören komşular var ama bizimle mutlaka mezarlığa geliyor. Gömüldüğü an bile hemen üzerine yattı, yeri orası zaten.”

Haberin metni ve fotoğraflar için: https://www.aa.com.tr/tr/yasam/trabzonda-sahibi-vefat-eden-kopek-mezarin-basindan-ayrilmiyor/2412344