TAŞLARIN FISILTISI

Zahiri dünyadaki her şey sevgilinin, senin sevdiğinin, dolayısıyla da senin bir yansıman. En çok acı çeken taş nazenin gerdanlara kolye oluyor, derde sabır göstermeye tahammül etmeyen de sobaya atılıyor dert çeksin, yansın diye. Yanmaktır efendim biricik çaresi aşkın. Demek ki sen de yanarsan, o zaman senden değerli bir mücevher çıkabilir. Klasik şairler, sevgilinin başka başka hususiyetlerini birer değerli taşa benzetmişler. Belki de böyle söylemek yanlış. Asıl sevgiliye benzeyen, sevgiliye teşbih edilecek o taşlar. Ya da zahiri dünyada ne varsa. Çünkü her şey, sevgilinin, sevilenin bir yansıması olabilir ancak. Sevilen, şu’le-yi simâ-yı tecellâda nihân. Alemde izlenen ancak onun veçhi olabilir vesselam.

Aşk Kelamını İçinde Tutan Mücevher Kutusu

Bir taş varmış, adına akik demişler. Çeşit çeşit rengi varmış bu taşın da, en makbulü açık, parlak, göze gelen bir kırmızı olanıymış. O kırmızılığı Süheyl yıldızından almış diyorlar. Ama, aşığın gönlüne ferahlık veren sevda sözlerini içinde tutan bir mücevher kutusudur akik. Sevgilinin nazlı nazlı söyleştiği dudakları, sözleri gizlidir içinde. Hani eskiler derlerdi, akik taşı, akan kanı durdurur, hafakan basmasına iyi gelir, göze çekildiğinde görüşe kuvvet verir diye. Sanki öyle de değil. Dert aşktır, kan akarsa aşktan akar. Akan kanın çaresi akik ise, akikten murad sevgilinin leb-i âli, o kan kırmızı dudaklardan murad da sözleridir. Süveydadan bir nagehan nidâdır akan kana çare.

Dürc-i akik içinde lebin nakd-i can kodı

Bir gizli yerde sırrile genc-i nihan kodı

(Akikten bir mücevher kutusunun içindeki dudakların, nakd-i can etti, can verdi. Gizli bir yerde sır ile gizli bir hazine verdi.)

Elmas Tozunu Sür Yâreme Ancak Olur Derdime Deva

Öyle bir yâredir ki aşk, çaresi ancak o aşk ile, o aşkta yok olmaktır. Aşktan zuhur etmiş bir deniz ki içine dalıp unut kendini. Ama kendini unut. Denizi değil. Artık deniz sensin çünkü. Derya içre olup deryayı unutan mahilerden olman demişler. O en sert mineral, saydam, renksiz, tam da aşkın rengini almaya müsait bir taş olan elmas çare oluyormuş aşk derdine. Ne tazyikten, ne ateşten etkileniyormuş. Herhalde bu alternatif tıpçılar elmas tozu aşkın ateşini söndürür sandılar. Öyle değil efendim. Aşka deva aşktır. Elmas tozu da zehirdir. Hangi yaraya sürülse azdırır o yarayı. Aşk artmalı ki aşk insanı sarıp yok etsin, elmas tozu da aşkı artırsın diye sürülmeli aşk yarasının ortasına. Dertten murad aşk. Aşk derdinin dermanı içinde.

Elmas ise de kâr-ger olmaz bize merhem

Ol dâğ-i cünunuz ki süveydâda nihânuz

(Bizim (aşk)yaramıza elmas tozu bile merhem olamaz. Biz öyle bir cinnet içindeyiz ki yaramız süveydada gizlidir.)

Teni Sararmış Aşığın Feryadı

Kehribar diye bir taş varmış, kiminin gözlerine vermiş rengini. Aşığın da tenine. Kehribar tozları kendi arasında elektriklenir, eyleşir, sağa sola yapışırmış. Zerdeçal tozu gibi sarartırmış değdiği yeri. Âşıkların kanlı gözyaşları dökmekten sararmış tenine kehribar yapışmış demişler. Beden beden değil kehribâr olmuş ağlamaktan nazenin bir sarılık ile. Eski tabipler kan pıhtılaşmasına kehribar iyi gelir demişler. Tabii iyi gelir. Gözyaşıyla akan kan, nasıl pıhtılaşsın?

Sanman beden durur ten-i zerd ü nizârımı

Bir kâhdur yapışdı yüzüm kehrübâsına

( Sanmayın ki bu sararmış tenim bedendir, aslı şudur ki, yüzüme kehribar yapışmıştır.)

Aşığın Ahı Başında Zümrüt Bir Tacdır

Menekşe gözler hülyalı, bakışları çok manalı diyorlar şarkıda. Belki o menekşe gözlerin yeşili, aşığın başının üstüne ahının dumanından geçmiş zümrüt bir tacın yansımasıdır ne dersiniz? Derler ki, zümrüt taşı, bakanın gözüne parlaklık verirmiş. Sevilenin gözlerine de yansıyan, aşığın başındaki zümrüt tacın yansımasıdır belki.

Tac-ı zümürrüdı görinür var ise meger

Bala-yı serde illere dud-ı kebudumuz

(Başımızın üstündeki ah dumanı, başkalarına zümrütten bir taç gibi görünür.)

Ama değişmez âşıklar zümrütten taca ya da tahta aşkın ahını.  Ne demişler, felek zümrütten bir taht olsa, değişmeyiz sevgilinin sunduğu şaraba:

Yine tahta-pāre-i ʿişret-i harem-i mugāna degişmezüz

Felek olsa taht-ı zümürrüdīn güneş olsa kürsī-i ʿācumuz